Pałac Wolsztyński

---

Historia

Pałac Wolsztyński, którego budowa sięga 1845 roku, został wzniesiony dla Apolinarego Gajewskiego, przedstawiciela rodu herbu Ostoja. Jego architektura nawiązuje do stylu neorenesansowego i wyróżnia się licznymi detalami charakterystycznymi dla tego okresu.

W 1890 roku pałac zmienił właściciela, a nowym panem Wolsztyna został hrabia Stefan Mycielski, noszący herb Dołęga. Jego żoną była Irena Łącka herbu Korzbok, co mogło wpłynąć na późniejsze zmiany w estetyce budowli. W 1911 roku Roger Sławski zrealizował ważną przebudowę pałacu, nadając mu cechy stylu neoklasycznego, co stanowiło zupełnie nową jakość w stosunku do pierwotnego projektu.

Niestety, w wyniku tragicznego pożaru, który miał miejsce w 1945 roku, budowla uległa zniszczeniu. Odbudowa trwała przez dwa lata, od 1960 do 1962 roku, jednakże na skutek braku wystarczających funduszy i środków ochrony zabytków, nie udało się przywrócić oryginalnych wnętrz. W efekcie, przez wiele lat pałac pełnił rolę „Domu Turysty”, nie zachwycając tym samym swoim dawnym blaskiem.

Obecnie, po zakończeniu prac restauracyjnych, pałac Wolsztyński prezentuje się znów okazale. Charakteryzuje się wydłużonym prostokątnym kształtem, przykryty jest niskim dwuspadowym dachem. Na szczycie znajdują się piękne tralkowe attyki, zaś frontowa fasada zostaje ozdobiona sześciokolumnowym portykiem, którego kolumny nawiązują do pseudojońskiego stylu. Utrzymujący się trójkątny tympanon wieńczy tarcze z herbami Dołęga i Korzbok, co przypomina o bogatej historii tego miejsca.

Położenie

Park otaczający pałac położony jest nad malowniczym jeziorem Wolsztyńskim. Jego powstanie datuje się na przełom XVII i XVIII wieku, kiedy to drzewostan pełnił rolę rekreacyjną oraz wzbudzał zainteresowanie właściciela. W okresie XVIII i XIX wieku do parku dodano aleje lipowe oraz grabowe, co zawdzięczamy Aleksandrowi Gajewskiemu. Zmiany w formie parku nie były wprowadzane przez kolejnych właścicieli; ograniczali się oni jedynie do sadzenia roślin ozdobnych.

Po zakończeniu II wojny światowej jedynie część parku przy pałacu była pielęgnowana, co niestety doprowadziło do wyginięcia niektórych cennych drzew. Na terenie parku pojawiły się jednak także gatunki, które nie powinny być tam obecne, jak topole, klony jesionolistne oraz jesiony. Od 1993 roku trwają prace mające na celu uporządkowanie drzewostanu, a ich celem jest również niwelacja szkód wywołanych niewłaściwymi nasadzeniami. Obecnie park cechuje się krajobrazowym charakterem, oferującym piękne widoki dla odwiedzających.

Jezioro Wolsztyńskie to jedno z jeziorek tzw. rynny wolsztyńskiej, połączonych z rzeką Dojcą. Powierzchnia jeziora wynosi 124,4 ha, a jego cechy charakterystyczne to znaczna płytkość oraz mało urozmaicone dno. Jezioro cechuje wydłużony kształt oraz złożona linia brzegowa, której brzegi są zabagnione. Na środku znajduje się niewielka wyspa „Tumidaj” o powierzchni 1,3 ha. Północny brzeg jeziora stanowi miejsce gniazdowania wielu rzadkich i zagrożonych gatunków ptaków, takich jak rybitwa czarna, zausznika, remiz, czernica i łabędź niemy.

W obrębie parku nad jeziorem, odwiedzający mogą korzystać z plaży i kąpieliska, a także z pomostu, co czyni to miejsce doskonałym dla miłośników natury i rekreacji.

Pomniki przyrody

W okolicy Pałacu Wolsztyńskiego można znaleźć niezwykłe okazy przyrody, które zachwycają swoją okazałością i unikalnością. Wśród pomników przyrody wyróżniają się:

• dęby o obwodzie sięgającym do 4,6 m,
• buki, których obwód wynosi do 3,6 m,
• jesiony osiągające maksymalnie 3,5 m obwodu,
• topola kanadyjska z obwodem 5,2 m,
• miłorząb japoński, który ma obwód aż 1,6 m.

Na jednym z dębów, Marcin Rożek, znany rzeźbiarz oraz malarz z Wolsztyna, wykonał niezwykłe rzeźby przedstawiające głowy Meduzy oraz Fauna. Niestety, z uwagi na zły stan drzewa, w 1994 roku rzeźby te zostały przeniesione do muzeum poświęconego twórczości autora, a na ich miejscu umieszczono jedynie kopie.

---

Oceń: Pałac Wolsztyński

---