Zbigniew Modliński, urodzony 3 stycznia 1903 roku w Wolsztynie, pozostawił istotny ślad w historii polskiego transportu kolejowego. Jako inżynier oraz menedżer kolejowy, jego wkład w rozwój tej branży jest nieoceniony.
Jego życie zakończyło się 8 czerwca 1982 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie pamiątkę, która nadal inspiruje wielu pasjonatów kolei.
Rodzina i edukacja
Zbigniew Modliński przyszedł na świat w Wolsztynie, gdzie spędził znaczną część swojego życia. Był potomkiem Klemensa Modlińskiego (1865–1943), który pełnił funkcję burmistrza Wolsztyna w okresie od 1920 do 1939 roku, oraz Heleny z Tuszewskich (1882–1969). Swoją edukację rozpoczął w lokalnej szkole podstawowej oraz w gimnazjum znajdującym się w Wolsztynie. W 1921 roku przystąpił do egzaminu maturalnego, który odbył się w Krotoszynie.
Studia
Początkowe kroki na ścieżce edukacyjnej Zbigniewa Modlińskiego miały miejsce w Uniwersytecie Poznańskim, gdzie rozpoczął studia na wydziale Matematyczno-Przyrodniczym. Po upływie roku, zdecydował się na zmianę i przeniósł swoje zainteresowania do Wyższej Szkoły Technicznej Wolnego Miasta Gdańska (Technische Hochschule der Freien Stadt Danzig), gdzie podjął naukę w zakresie inżynierii budownictwa. W czerwcu 1927 roku zyskał tytuł inżyniera na Wydziale Komunikacyjno-Budowlanym tej szkole wyższej.
Kariera zawodowa
15 października 1928 roku Zbigniew Modliński rozpoczął swoją karierę zawodową w DOKP Gdańsk, gdzie zajął się sprawami inwestycji. Już w 1932 roku awansował na stanowisko kierownika tego działu. W latach 1936–1939 był członkiem kierownictwa Francusko-Polskiego Towarzystwa Kolejowego, które odpowiedzialne było za budowę Magistrali Węglowej łączącej Śląsk z portami morskimi. W 1939 roku objął funkcję naczelnika oddziału drogowego w Bydgoszczy.
W okresie II wojny światowej Modliński pracował jako inżynier miejski w Łukowie. W 1944 roku pełnił obowiązki naczelnika budowy oraz utrzymania kolei w Resorcie Komunikacji, Poczty i Telegrafów PKWN. Już 1 stycznia 1945 roku awansował na dyrektora departamentu budowy i utrzymania kolei w Ministerstwie Komunikacji.
5 lutego 1945 roku Zbigniew Modliński został dyrektorem DOKP Gdańsk, w początkowym okresie z siedzibą w Bydgoszczy. Jako dyrektor DOKP, był autorem nowatorskiej koncepcji Szybkiej Kolei Miejskiej w Trójmieście oraz głównym inicjatorem elektryfikacji linii kolejowej prowadzącej do Gdańska. Choć jego koncepcje zrealizowane zostały już po zakończeniu jego kadencji (SKM rozpoczęła działalność w 1952 roku, a elektryfikacja linii Warszawa-Gdańsk miała miejsce w 1969 roku), jego wkład w rozwój kolejnictwa był niezaprzeczalny.
W następnych latach pełnił szereg kluczowych ról, w tym naczelnego dyrektora eksploatacji Generalnej Dyrekcji Kolei Państwowej (1949–1962), dyrektora generalnego (1951–1952) oraz podsekretarza stanu (1952–1957) w Ministerstwie Kolei. Ponadto zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Komunikacji (1957–1965). Po przejściu na emeryturę w 1965 roku, Zbigniew Modliński rozpoczął karierę jako wykładowca na Politechnice Warszawskiej.
W 1946 roku był jednym z organizatorów Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji. Zmarł 8 czerwca 1982 roku w Warszawie, a jego ostatnim miejscem spoczynku jest Cmentarz Wojskowy na Powązkach, gdzie został pochowany w kwaterze C 37-7-3.
Ordery i odznaczenia
Zbigniew Modliński został uhonorowany wieloma znaczącymi odznaczeniami i medalami, które świadczą o jego zasługach i wkładzie w rozwój kraju oraz jego dziedziny. W jego dorobku znalazły się następujące odznaczenia:
- Order Sztandaru Pracy I klasy,
- Order Sztandaru Pracy II klasy,
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (przyznany 8 października 1946),
- Złoty Krzyż Zasługi (otrzymany dwukrotnie, po raz drugi 20 lipca 1946),
- Złota Odznaka „Za zasługi dla transportu PRL”,
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Kolejarz PRL”,
- Krzyż Kawalerski Orderu Gwiazdy Polarnej (przyznany przez Szwecję).
Przypisy
- Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 08.11.2020 r.]
- Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej: SITK RP. [dostęp 07.01.2011 r.]
- M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 122 „za zasługi przy usprawnieniu transportu kolejowego w Polsce”.
- M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 118 „za zasługi położone w dziele organizacji administracji kolejowej oraz odbudowy i uruchomienia komunikacji i transportu kolejowego na terenie kraju”.
- a b c d e Grzegorz Kotlarz, Henryk Dąbrowski, Edward Wieczorek: Magistrala Węglowa. s. 309.
Oceń: Zbigniew Modliński