Stanisław Tomiak

---

Życiorys

Stanisław Tomiak przyszedł na świat w rodzinie Walentego i Weroniki z Masznerów. Jego młodość nie była wolna od zawirowań, gdyż za uczestnictwo w strajku szkolnym został wykluczony z wolsztyńskiego gimnazjum. Kontynuował jednak edukację w takich miastach jak Poznań, Fryburg, Wrocław oraz Bydgoszcz.

Z chwilą wybuchu I wojny światowej, od 13 stycznia 1915 roku, włączył się do walki zbrojnej. Niestety, już 13 listopada 1916 roku, w trakcie bitwy nad Sommą, został ciężko ranny. Po powrocie do zdrowia uczestniczył w działaniach frontowych jako żołnierz 6 baonu miotaczy min, walcząc na różnych frontach: francuskim, włoskim i macedońskim. Jego dalsza służba doprowadziła go do górskiej kompanii, gdzie brał udział w walkach na terenie Serbii, Rumunii oraz Kaukazu.

Dnia 5 stycznia 1919 roku, zaangażował się w powstanie wielkopolskie, organizując kompanię wolsztyńską i obejmując nad nią dowództwo. Jego działania przyczyniły się do zdobycia dworca kolejowego w Kopanicy, gdzie powstańcy zyskali dużą ilość sprzętu wojskowego oraz wzięli około 20 jeńców. W końcu stycznia dowodził obroną Babimostu, jednakże 12 lutego jego jednostka musiała opuścić to miejsce, a w trakcie odwrotu Tomiak został ranny. Jego heroiczne postawy w walce zostały nagrodzone Orderem Virtuti Militari V klasy, a on sam otrzymał awans na podporucznika Wojska Polskiego.

W latach późniejszych, jako dowódca kompanii, brał udział w wojnie z bolszewikami w 2 Pułku Strzelców Wielkopolskich, który później przemianowano na 56 Pułk Piechoty. Dnia 2 kwietnia 1929 roku, uzyskał awans na majora, a jego starszeństwo datowano na 1 stycznia 1929 roku. We wspomnianym roku przeniesiono go z 86 Pułku Piechoty w Mołodecznie do 24 Pułku Piechoty w Łucku, gdzie objął posadę kwatermistrza. W październiku 1931 roku przeniesiono go do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej, gdzie również pełnił funkcję kwatermistrza, a w marcu 1932 roku, zmienił stanowisko na dowódcę batalionu.

W dniu 24 stycznia 1934 roku, Tomiak został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 roku, zajmując 19. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Wkrótce potem przeniesiono go do 3 Pułku Strzelców Podhalańskich w Bielsku, gdzie objął stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W listopadzie 1938 roku objął dowództwo 58 Pułku Piechoty w Poznaniu.

W 1939 roku, na czele swojego pułku, walczył podczas kampanii wrześniowej, a w trakcie bitwy nad Bzurą, został wzięty do niemieckiej niewoli. Po zdobyciu, przebywał w obozach jenieckich, takich jak Hohnstein, Arnswalde oraz Doessel, gdzie stał się organizatorem konspiracji obozowej.

Po zakończeniu wojny, osiedlił się z rodziną w Londynie, gdzie spisał i wydał swoje wojenne wspomnienia. Po jego śmierci, zgodnie z jego ostatnią wolą, prochy Stanisława Tomiaka zostały złożone na Cmentarzu Parafialnym w rodzinnych Wolsztynie (kwatera 31-1-7). Z Zofią Chyłkowską, z którą stworzył związek małżeński, doczekał się trójki dzieci: Janusza Józefa (ur. 1924), Andrzeja (ur. 1927) oraz Marii Teresy (ur. 1930).

Ordery i odznaczenia

Stanisław Tomiak został uhonorowany licznymi odznaczeniami, co świadczy o jego niezwykłej odwadze i oddaniu dla kraju. Poniżej przedstawiamy szczegółowy wykaz jego odznaczeń:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4729, przyznany 3 lutego 1922,
• Krzyż Niepodległości, który otrzymał 17 września 1932,
• Krzyż Walecznych, przyznany mu dwukrotnie, pierwszy raz w 1921 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany 11 listopada 1937,
• Srebrny Krzyż Zasługi, który otrzymał 24 grudnia 1928,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

---

Oceń: Stanisław Tomiak

---